Szukaj
Informacje
Szukaj treści
Brugmansja
Brugmansja zwana daturą
Piękna i podziwiana z uwagi spektakularne wymiary i ogromne kwiaty nazywana często „Anielskimi trąbami” brugmansja jest drzewem dorastającym do 11 m wysokości, ale w europejskim klimacie znana jest jako roślina tarasowa o gigantycznych (od 30 do 50 cm), pachnących wieczorem kwiatach. Pochodzi z Ameryki południowej z obszarów Andów, gdzie naturalnie występuje w siedmiu odmianach. Uprawiana w dużych donicach, odpowiednio pielęgnowana i nawożona dorasta do 2-3 m wysokości. Preferuje stanowiska półcieniste, wymaga dużej ilości wody oraz zasilania nawozami wieloskładnikowymi. Ze względu na szybkie tempo przyrastania i obfite kwitnienie roślina wymaga systematycznego zasilania płynnymi pożywkami przy każdym podlewaniu,( ale w nieco niższym stężeniu 2gr na 1l wody w proporcji NPK: 15-17% azotu, 30% potasu, 10% fosforu, a ponad to dużej ilości magnezu i składników mikro) Wymaga gleby żyznej, przepuszczalnej o lekko kwaśnym odczynie oraz dużych minimum 10 litrowych pojemników.
Ponieważ kwiaty pojawiają się na pędach wierzchołkowych należy roślinę prowadzić tak, by nadać jej bardziej rozkrzewioną formę - wówczas wytworzy więcej pąków. Zabiegiem stymulującym kwitnięcie jest usuwanie nowych, bocznych przyrostów, które wyrastają na głównym pniu. Odpowiednio prowadzona i odżywiana wydaje zjawiskowe, wielowymiarowe w kształtach kwiaty, występujące w bogatej gamie barw od bieli, kremu, żółci, pomarańczy, różu, fioletu do czerwieni.
Brugmansja jest „smacznym kąskiem” dla mączlików, przędziorków i wciornastków, które chętnie ją atakują , w związku z tym należy kontrolować liście i ewentualnie opryskiwać insektydami. Utrzymanie dużej wilgotności (zraszanie) ogranicza populację przędziorków, ale podnosi ryzyko chorób grzybowych. Żółknięcie liści spowodowane jest najczęściej zbyt nasłonecznioną ekspozycją, brakiem składników odżywczych, za małą ilością wody lub żerowaniem szkodników na spodniej stronie liści. Z uwagi na klimat, z którego pochodzi Brugmansja nie jest w stanie przeżyć zimy na wolnym powietrzu, musi ją spędzić w chłodnym pomieszczeniu, pierwsze przymrozki sygnalizują czas przeniesienia jej do zimowej kwatery (temperatura około 10 stopni) gdzie przy ograniczeniu podlewania przejdzie w stan spoczynku.
Piękna i podziwiana z uwagi spektakularne wymiary i ogromne kwiaty nazywana często „Anielskimi trąbami” brugmansja jest drzewem dorastającym do 11 m wysokości, ale w europejskim klimacie znana jest jako roślina tarasowa o gigantycznych (od 30 do 50 cm), pachnących wieczorem kwiatach. Pochodzi z Ameryki południowej z obszarów Andów, gdzie naturalnie występuje w siedmiu odmianach. Uprawiana w dużych donicach, odpowiednio pielęgnowana i nawożona dorasta do 2-3 m wysokości. Preferuje stanowiska półcieniste, wymaga dużej ilości wody oraz zasilania nawozami wieloskładnikowymi. Ze względu na szybkie tempo przyrastania i obfite kwitnienie roślina wymaga systematycznego zasilania płynnymi pożywkami przy każdym podlewaniu,( ale w nieco niższym stężeniu 2gr na 1l wody w proporcji NPK: 15-17% azotu, 30% potasu, 10% fosforu, a ponad to dużej ilości magnezu i składników mikro) Wymaga gleby żyznej, przepuszczalnej o lekko kwaśnym odczynie oraz dużych minimum 10 litrowych pojemników.
Ponieważ kwiaty pojawiają się na pędach wierzchołkowych należy roślinę prowadzić tak, by nadać jej bardziej rozkrzewioną formę - wówczas wytworzy więcej pąków. Zabiegiem stymulującym kwitnięcie jest usuwanie nowych, bocznych przyrostów, które wyrastają na głównym pniu. Odpowiednio prowadzona i odżywiana wydaje zjawiskowe, wielowymiarowe w kształtach kwiaty, występujące w bogatej gamie barw od bieli, kremu, żółci, pomarańczy, różu, fioletu do czerwieni.
Brugmansja jest „smacznym kąskiem” dla mączlików, przędziorków i wciornastków, które chętnie ją atakują , w związku z tym należy kontrolować liście i ewentualnie opryskiwać insektydami. Utrzymanie dużej wilgotności (zraszanie) ogranicza populację przędziorków, ale podnosi ryzyko chorób grzybowych. Żółknięcie liści spowodowane jest najczęściej zbyt nasłonecznioną ekspozycją, brakiem składników odżywczych, za małą ilością wody lub żerowaniem szkodników na spodniej stronie liści. Z uwagi na klimat, z którego pochodzi Brugmansja nie jest w stanie przeżyć zimy na wolnym powietrzu, musi ją spędzić w chłodnym pomieszczeniu, pierwsze przymrozki sygnalizują czas przeniesienia jej do zimowej kwatery (temperatura około 10 stopni) gdzie przy ograniczeniu podlewania przejdzie w stan spoczynku.
